Shotgun architecture | Justin Bennett

In drie ruimten van het gebouw P40 in Hamburg zal Justin Bennett een geluid- en lichtinstallatie neerzetten, op basis van zijn benadering van het pistoolschot. Het publiek wordt meegenomen in een ervaring die in eerste instantie beangstigd en die vervolgens bekoord en doet verstillen.

"Met dit werk wordt de huidige angstcultuur teruggebracht tot de feitelijke maten. Onze onderbuik wordt gepareerd te gunste van ons mentaal bereik. Geluid en beeld transponeren
een fysieke ruimtelijkheid en illustreren een denkbeeldige ruimtelijkheid."

Freek Lomme, Onomatopee:

"Een pistoolschot is enorm banaal. De knal die er bij het overhalen van de trekker vrijkomt is, in haar explosiviteit, in directe zin metaforisch voor het gebrek aan rust wat diegene die de
trekker overhaalt bezit.
De banaliteit van de knal van een pistoolschot maakt de knal zo beladen. De banaliteit van de knal staat één op één met het gegeven dat 'er iets mis is'. Wanneer de knal weerklinkt,
weet de toehoorder dat op die plek waar de knal vandaan komt, iets onheilspellends gaande is.
Het horen van het schot maakt sterke gevoelens bij mensen los; gevoelens van angst en wantrouwen, misschien dat er een lichamelijke waarschuwing aan testosteron door de toehoorders lichaam giert, mogelijk resulterend in de behoeft te vluchten of de behoefte zich sterk te profileren.

Het geluid van een pistoolschot leidt normaliter niet tot verstilling, terwijl de tragiek die er aan het geluid is gekoppeld hier wel om lijkt te vragen. De knal sluit alle
omgevingsfactoren buiten en trekt alle aandacht naar zich toe. In sociale zin is de knal veeleer een implosie dan een explosie.
Het is echter ook mogelijk om deze keten aan gevolgen, voortkomend uit het geluid van een schot, om te draaien. Justin Bennett heeft de knal gebruikt als explosie, door de resonantie
van het schot puur als resonantie te benaderen. Het schot werkt dan ook als een soort sonar.
Met het schot als sonar brengt hij een ruimte in kaart, door de geluidsgolven visueel inzichtelijk te maken.

Door in specifieke ruimten te werken met een alarmpistool en opnameapparatuur, weet Justin verschillende kaarten op te tekenen. Naast deze tekeningen, die het schot puur feitelijk in diens context plaatsen, presenteert Justin het geluid van het schot op een wijze dat de knal wel tot verstillig leidt. Door de schoten in vaste maat op te voeren, klinken zij erg
minimalistisch in de oren. Daarnaast neemt het geluid je mee naar een denkbeeldige ruimte want door de hoorbare resonantie en de per knal verschillende klanken, besef je dat de ruimte bijvoorbeeld wijder, hoger of meer of minder bebouwd is. Het geluid verwordt tot object van verstilde aandacht, kan met enige distantie benadert worden."

Stokroos heeft bijgedragen aan dit project.

Shotgun Architecture

Justin Bennett