Korstmos vloerkleden | Lizan Freijsen
Op de grens van beeldende kunst en toegepast ontwerpen met ‘oude’ technieken.
Korstmos Vloerkleden van Lizan Freijsen
Het werk van Lizan Freijsen kenmerkt zich door beeldende installaties van lekkages op papier geprint en behangen in witte tentoonstellingsruimten. Deze ‘In situ’ projecten zijn tijdrovend, het toespitsen van een ontwerp op een specifieke plek geeft bijzondere beelden en een dynamisch bestaan.
Uitgaande van dezelfde basis in het werk, nl. rusteloosheid en een fascinatie voor de ‘tekening’ die de natuur achterlaat, ontstond in 2007 de wens een duurzamere lijn in het werk te ontwikkelen. Waar vochtplekken in huis een bron van inspiratie mogen zijn, blijkt een andere gevarieerde oppervlaktenbedekker in de wereld van de mossen aanwezig.
De oneindige rijkdom en variatie aan vormen en soorten zit in de korstmosplakkaten op muren, bomen en stenen. De korstmos is een organisme dat gedurende de evolutie niet wezenlijk van structuur verandert, de leer van het Darwinisme beslaat niet alle wetten in de natuur, korstmossen behouden vorm en unieke samenstelling.
Het inzetten van de korstmos als indicator van de luchtkwaliteit in de wetenschap is een aansprekend motief om dit organisme als onderwerp te nemen. De serie ontwerpen, gebaseerd op foto’s van de witte muurschotelkorstmos uit Normandie en Bretagne, zijn vertaald in grafische lijntekeningen.
Het Audax Textielmuseum in Tilburg heeft een tufterij waar experimenten als deze, de vertaling van een foto, schilderij, tekening naar een tapijt, worden uitgevoerd als unica.
De wollen versie die Hester Onijs van een foto maakt op aanwijzing van de kunstenaar was dynamisch en genuanceerd met behoud van de grafische kwaliteiten in het beeld. De eigen stijl die Hester in het tuften weet te brengen bleek overtuigend en reden om het project uit te werken en van financiering te voorzien.
Op 13 december 2008 opende de tentoonstelling ‘Starting a universe’ met een serie vlekken en vloerkleden, een Genesis van vormen doet recht aan een suggestief ontstaan van de wereld. Op 11 januari 2009 werden de laatste kleden aan de ruimte toegevoegd.
Het totale vloerkledenwerk bestaat uit 19 delen in gevarieerde maten van 30-30 cm tot 220-250 cm. De schoteltjes in relief, hoogpolig, zijn met de hand opengeknipt zodat de kern zichtbaar wordt.
Stichting Stokroos heeft financieel bijgedragen.
Korstmos Vloerkleden van Lizan Freijsen
Het werk van Lizan Freijsen kenmerkt zich door beeldende installaties van lekkages op papier geprint en behangen in witte tentoonstellingsruimten. Deze ‘In situ’ projecten zijn tijdrovend, het toespitsen van een ontwerp op een specifieke plek geeft bijzondere beelden en een dynamisch bestaan.
Uitgaande van dezelfde basis in het werk, nl. rusteloosheid en een fascinatie voor de ‘tekening’ die de natuur achterlaat, ontstond in 2007 de wens een duurzamere lijn in het werk te ontwikkelen. Waar vochtplekken in huis een bron van inspiratie mogen zijn, blijkt een andere gevarieerde oppervlaktenbedekker in de wereld van de mossen aanwezig.
De oneindige rijkdom en variatie aan vormen en soorten zit in de korstmosplakkaten op muren, bomen en stenen. De korstmos is een organisme dat gedurende de evolutie niet wezenlijk van structuur verandert, de leer van het Darwinisme beslaat niet alle wetten in de natuur, korstmossen behouden vorm en unieke samenstelling.
Het inzetten van de korstmos als indicator van de luchtkwaliteit in de wetenschap is een aansprekend motief om dit organisme als onderwerp te nemen. De serie ontwerpen, gebaseerd op foto’s van de witte muurschotelkorstmos uit Normandie en Bretagne, zijn vertaald in grafische lijntekeningen.
Het Audax Textielmuseum in Tilburg heeft een tufterij waar experimenten als deze, de vertaling van een foto, schilderij, tekening naar een tapijt, worden uitgevoerd als unica.
De wollen versie die Hester Onijs van een foto maakt op aanwijzing van de kunstenaar was dynamisch en genuanceerd met behoud van de grafische kwaliteiten in het beeld. De eigen stijl die Hester in het tuften weet te brengen bleek overtuigend en reden om het project uit te werken en van financiering te voorzien.
Op 13 december 2008 opende de tentoonstelling ‘Starting a universe’ met een serie vlekken en vloerkleden, een Genesis van vormen doet recht aan een suggestief ontstaan van de wereld. Op 11 januari 2009 werden de laatste kleden aan de ruimte toegevoegd.
Het totale vloerkledenwerk bestaat uit 19 delen in gevarieerde maten van 30-30 cm tot 220-250 cm. De schoteltjes in relief, hoogpolig, zijn met de hand opengeknipt zodat de kern zichtbaar wordt.
Stichting Stokroos heeft financieel bijgedragen.
| Kunstenaar: | Lizan Freijsen |